Leśniczy Yew miał ostatnio strasznie dużo pracy. Okoliczni wieśniacy zgłaszali już wcześniej przypadki zwierząt gospodarskich zagryzionych przez wilki, jednak nigdy nie było ich tak wiele. Tym razem został wezwany przez farmera mieszkającego kawałek drogi na zachód od grodu i wygodniej było podjechać konno.
– Chyba będę musiał zapolować na wilki – rzekł do swojej klaczy klepiąc ją po szyi. – Nie lubię tego robić, to piękne i całkiem przebiegłe stworzenia.
Zwierzę i tym razem nie odpowiedziało, a łowca zaczął rozmyślać jakie pechowe stworzenie padło ofiarą wilków. Na miejscu okazało się, że farmer stracił nie jedno zwierzę, a dwa – krowę i świnię.
– Panie zróbta co z tymi wilcyma! To kolejne zwierzynta w tym tygodniu w łokolicy! Na weselicho córki miała być ta świnia! A córka tera chora i świni nima! Jak żyć panie leśniczy? Jak żyć?! – narzekał wieśniak.
Leśniczy przytaknął od niechcenia rolnikowi przyglądając się truchłom zwierząt. Wilki. Widział już wiele w swojej karierze i dobrze wiedział, że truchła zwierząt nie były zagryzione przez wilki. Wśród śladów pozostawionych na zwłokach były też takie, które pozostają po uderzeniu sporymi i ostrymi szponami, a przecież te zwierzęta atakują głównie zębami.
Nie wiedział jednak, że para bystrych oczu obserwuje go z ukrycia…
