Wygląd
Najprościej rzecz ujmując – wygląd nieumarłego odpowiada aparycji rasy pierwotnej, z której dany osobnik się wywodzi. Do „typowych” cech nieumarłych posiadających jakiekolwiek ciało można zaliczyć szkliste oczy, zniszczone i rzadkie włosy oraz jasno-szarą skórę od niedokrwienia, a nierzadko także otwarte, często „śmiertelne” rany. Ich wygląd jest silnie uzależniony od momentu, w którym zostali przemienieni świeży truposze mogą wyglądać prawie jak żywi osobnicy danej rasy, natomiast niektórzy nieumarli to tylko sterta kości, cudem utrzymywana w całości z pomocą magii. Należy zaznaczyć, że wiele nieumarłych cierpi z powodu przeróżnych uszkodzeń ich ciał, niemożliwych do zregenerowania kulenie, otwarte złamania i nienaturalnie wykrzywione członki to wśród nich nic nadzwyczajnego.

Kolor skóry
Jasno-szary

Język
Nieumarli na co dzień posługują się mową wspólną. Czasami przemawiają innymi językami – zależy od tego, z jakiej rasy dany nieumarły się wywodził przed ożywieniem.

Charakterystyka
Śmierć bywa końcem tylko umownym. Odkąd istoty zamieszkujące Sosarię nauczyły się stosować magię śmierci do ożywiania poległych istot, można mówić o specyficznej grupie przeklętych stworzeń – nieumarłych. Żywe trupy wahają się na cienkiej granicy pomiędzy życiem a śmiercią, trwając w żałosnym stanie uległości względem nekromantów lub nawet wobec własnych, krwiożerczych instynktów. Od czasu do czasu występują jednak osobnicy, którzy nie tylko posiadają wolą wolę, ale także zachowują swoje usposobienie sprzed wskrzeszenia. Nieumarli mogą wywodzić się z większości myślących i bezmyślnych ras, dlatego trudno mówić o jakichkolwiek zbliżonych charakterach – wszystko zależy od tego, z jakiej kultury się wywodzą i jak bardzo zaklęcia wpłynęły na ich psychikę. A zmienić mogą ją diametralnie. Jest wiele sposobów na ożywienie zwłok – ingerencje bóstw, magia, klątwy, rytuały. Generalnie przejmuje się zasadę, że aby „nieumarły był nieumarłym”, w procesie jego tworzenia musi brać udział nekromancja, która czyni z niego żywego trupa dosłownie i w przenośni. Nie ma znaczenia, czy wzięła się ona z celowego spożytkowania energii przez nekromantów, czy w wyniku chaotycznej, „dzikiej” magii,choć w tym drugim przypadku, jest niezwykle rzadka. W przypadku nieumarłych ich zdegradowane ciała mogą działać wbrew wszelkim prawom natury, nawet bez sprawnego układu nerwowego.

Społeczeństwo
Można śmiało powiedzieć, że waha się od kultury do kultury. Ksenofobiczne osady mentalnych wieśniaków przywitają nieumarłych widłami i pochodniami, lecz znajdą się także plemiona, które wyznają żywe trupy jako przejawy ich prymitywnych bóstw. Nie trzeba chyba wspominać, że mimo wszystko przeważającej części ludności chodzące trupy – podobnie jak sama śmierć – nie kojarzą się najlepiej. Niestety, nieumarli są najczęściej niemile widziani w większości miast z powodów poglądowych.
Żyją oni z reguły w samotności oddając się potajemnie swoim praktykom. Rzadko manifestują swą obecność i raczej z ukrycia realizując swoje cele.

Wierzenia
Nieumarli często przyjmują wiarę, w której zostali wychowani przed „przemianą”, choć na ogół oddają cześć Netherilowi – Władcy Otchłani.
Bóg za wierna służbę wynagradza danego osobnika umożliwiając mu pobyt w Otchłani. Uznając zasługi za lojalną służbę, przywraca go do życia aby nadal mógł służyć mu w świecie żywych. Wówczas taka osoba przeważnie wraca jako pół-żywa pół-martwa. Nieumarły.

Historia
Dzieje nieumarłych są niejasne. Zachowały się tylko strzępki informacji na ich temat bowiem Nekromanci zazdrośnie strzegli tajników swej wiedzy.
Zesłana przez Ahn’bysa Klątwa Przemijania ogarniała kolejne światy zbierając potężne żniwo. Choroby i inne cechy rozkładu przyczyniły się do uwolnienia potężniej ilości nieśmiertelnej esencji życiowej, potocznie nazywanej „duszami”. Magowie określali ją jako „energię śmierci”. Z biegiem czasu używających tejże energii zaczęto nazywać Nekromantami.
Nekromanci byli posępnymi, dumnymi ze swojej służby magami, których zadaniem było wypełnienie woli Netherila oraz zbieranie dusz i inne praktyki mające na celu uczynienie ich Pana potężniejszym. Strzegli oni również tajemnic Otchłani, oraz dbali o równowagę między życiem a śmiercią. Odkryli jednak, że w tej sferze ich inkantacje są o wiele bardziej skuteczne, jeśli chodzi o martwą tkankę ludzką jednak nie byli na tyle odważni, by eksperymentować na ciałach ludzkich. Pierwszym, który odważył się to zrobić był Venheld. Wraz ze swymi uczniami przekroczył granicę, której nikt wcześniej nie mógł pokonać – stworzyli nieumarłą istotę i tchnęli w nią duszę żywej istoty. Przez lata sumiennie udoskonalali swe praktyki by w końcu dojść do perfekcji. Rytuał ten nazwali Przebudzeniem. Obecnie tajników tego misterium pilnie strzegą w swych tajemnych siedzibach najwybitniejsi przedstawiciele Nekromantów.

Status postaci
Morderca

Opracowanie: Masa
Konsultacje: Vel
Aktualizacja: Conrad
07-04-2016