Thralion de Brag otarł twarz z potu. Zaparł się nogą o zwłoki i wyszarpnął swój ciężki topór wojenny. Broń z głośnym mlaśnięciem wyszła z truchła mumii.
– Co za odór – wojownik skrzywił się – Czym oni je faszerują? – Splunął z niesmakiem i rzucił na zwłoki zakrwawione bandaże, wyjęte z plecaka. Vaenare uśmiechnęła się lekko.
– Nie narzekaj, Thral – powiedziała. – Ciesz się lepiej, że nie zaraziła cię jakimś paskudztwem, twoja rana wciąż mocno krwawi.
Wojownik zaklął cicho, zdjął kaftan z utwardzanej kamiennej skóry, po czym sięgnął do plecaka po świeże bandaże.
– Strasznie poszarpana, poczekaj, może coś z tym zrobię – Vaenare wykreśliła dłonią w powietrzu prosty znak, szepcąc słowa zaklęcia – *In Mani*. Rana w okamgnieniu zasklepiła się delikatnie, a jej krawędzie wygładziły.
– Dziękuję, magico – Thralion uśmiechnął się, po czym dokładnie zabandażował ranę.
– Za chwilę będę zdrów jak ryba – zażartował, zakładając ostrożnie zbroję.
Nagle znieruchomiał, nasłuchując uważnie.
– Słyszałaś? – spytał, szybko dopinając kaftan. Vaenare skinęła głową. Thralion podszedł cicho do krańca korytarza, ostrożnie wyjrzał za róg, po czym szybko się schował, przylegając do ściany.
– Prastary beholder – powiedział, zniżając głos. Poprawił zbroję, przytroczył do pasa swój worek i sięgnął po topór, spoglądając pytająco na Vaenare. Dziewczyna właśnie zakreślała jeden ze swoich tajemniczych znaków, mrucząc cicho. Po chwili przez ciało wojownika przeszło tak miłe uczucie mrowienia, dzięki któremu zawsze czuł się silniejszy i zręczniejszy.
– Dziękuję – powiedział, ale Vaenare uśmiechnęła się tylko lekko, nie przerywając następnej inkantacji. Thralion przyglądał się, jak dziewczyna rzuca kolejne zaklęcia i pogrąża się w medytacji. Uwielbiał ten widok, bujne, ciemne loki okalające twarz wspaniale kontrastowały z bladą cerą skupionej czarodziejki. Vaenare skończyła nagle i – jak zwykle – wychwyciła spojrzenie wojownika. Thralion, spłoszony, odchrząknął niepewnie.
– Już? Gotowa? – spytał, poprawiając sprzączkę paska od worka – wiesz, co robić?. Vaenare skinęła głową ze śmiechem.
Thralion właściwie wpadł na gulgoczącego beholdera, ledwo wyszedł za róg korytarza. Dosłownie w tej samej chwili Vaenare zobaczyła kulę ognia, która zaraz potem uderzyła w wojownika, wzbudzając snop oślepiających iskier i płomyków pełzających we wszystkich kierunkach. Czarodziejka nie zwlekając zanuciła zaklęcie i wskazała osmalonego Thraliona. Wojownik natychmiast poczuł kojącą moc silnego czaru leczącego i z werwą zaatakował potwora. Podczas gdy mężczyzna starł się z beholderem, zręcznie unikając macek i zadając ciosy, Vaenare przyjrzała się uważnie prastaremu potworowi. Jako adeptka magii umiała dostrzec magiczną aurę, która promieniowała od każdej istoty, mniej lub bardziej, w zależności od posiadanej mocy. Tak jak się spodziewała, kreatura była nieprzeciętnie inteligentna i posiadała ogromne zapasy many. Lepiej byłoby, gdyby nie spożytkowała jej, jak przed chwilą, na jej przyjacielu. Nie ociągając się, przebiegła w myśli wszystkie zaklęcia i rozpoczęła odpowiednią inkantację, kreśląc w powietrzu skomplikowane wzory rękoma, po czym rzuciła czar na potwora.
– Przygotuj się. Ma jeszcze dużo energii, sporo poczaruje – krzyknęła do Thraliona.
– Skąd to wiesz? – odkrzyknął wojownik, unikając uderzenia potężnej macki – Powiedział ci czy jak?
– Po prostu wiem! – wrzasnęła Vaenare – lepiej uważaj!. Nie spodziewała się, że Thralion zrozumie istotę postrzegania aury, w końcu nie był zbyt bystry.
Prastary beholder zagulgotał, potężne zaklęcie zatrzęsło ścianami korytarza, odrzucając wojownika do tyłu. Vaenare błyskawicznie wyrecytowała czar i kolejna porcja uzdrawiającej energii popędziła w kierunku mężczyzny, stawiając go na nogi. Wojownik skoczył, wymierzając cios wprost pomiędzy oczoczułki gulgoczącego potwora. Uderzenie wytrąciło beholdera z równowagi, powietrze przeszył charakterystyczny dźwięk nieudanego zaklęcia.
– Bardzo dobrze – pomyślała Vaenare, rzucając znów czar pozbawienia many – długo już nie poczarujesz. Czarodziejka niemal poczuła, jak jej zaklęcie wysysa magiczną energię z potwora. Lecz ten nieustannie gulgotał, próbując rzucić kolejne zaklęcia.
– Długo jeszcze będzie czarował? Pierdzi i pierdzi! – wykrzyknął desperacko Thralion, parując kolejny cios macek potwora. Vaenare przyjrzała się beholderowi w skupieniu.
– Została mu tylko trzecia część many, wytrzymaj.
Thralion nic nie odpowiedział, gdyż właśnie został sparaliżowany udanym zaklęciem kreatury. Szczęśliwym trafem stwór nie mógł trafić wojownika, a ten po chwili odzyskał władzę w członkach, tnąc szerokim łukiem na odlew. Ciemna krew szerokim strumieniem bluznęła z odrąbanej macki. Beholder zagulgotał straszliwie, moc uzdrawiającego zaklęcia natychmiast zasklepiła ranę. Vaenare, wykorzystując dogodny moment, natychmiast wyinkantowała zaklęcie, które wyssało kolejną porcję many z mocno uszczuplonych już zasobów beholdera. Z satysfakcją stwierdziła, że potwór będzie już w stanie rzucić tylko dwa, może trzy słabe czary.
Istotnie, rzucił chwilę później, lecząc się po kolejnym celnym ciosie Thraliona. Vaenare po raz kolejny nakreśliła znak w powietrzu, wypowiedziała zaklęcie i poczuła, jak czar wydziera z kreatury resztki many.
– Jest już Twój, Thralionie – powiedziała – ja jestem wyczerpana, muszę odzyskać moją moc.
Thralion zręcznym piruetem uniknął wściekłego ciosu rannego beholdera, chwycił mocniej stylisko i ciął z góry, trafiając w miękkie podbrzusze potwora.
– Nie ma obawy, magico, poradzę sobie – sapnął, wyszarpując topór.
Posoka buchnęła strumieniem, zalewając ręce wojownika. Beholder zagulgotał przeraźliwie i zwalił ciężko na ziemię. Thralion jakby od niechcenia zamachnął się, wbijając topór wprost w największe ślepię potwora. Stwór zacharczał dziko, wszystkie jego macki zadrgały w konwulsjach, po czym znieruchomiały. Wojownik odetchnął głęboko.
-To skąd wiedziałaś, ile to bydle miało many? – spojrzał na Vaenare.
Czarodziejka otworzyła oczy, zła że przyjaciel przerwał jej medytację.
– Wiem i już – fuknęła, ponownie zamykając oczy.
Gwail

Opis umiejętności
Umiejętność ta pozwala oszacować inteligencję i poziom posiadanej energii magicznej wybranej istoty. Mądrość zwiększa szansę rzucenia zaklęcia jak również punkty energii postaci o 1 Punkt Many za każde 20%. Posiadając ponad 90% Mądrości, można dowiedzieć się, czy określone stworzenie (ale nie postać gracza) jest pod wpływem działania czarów zmieniających jej armor (AR), mądrość, taktykę, walkę pięściami, magię, odporność na magię.

Nauka umiejętności
Do NPC odpowiedzialnych za naukę podstaw Mądrości należą: Alchemik, Bibliotekarz, Mag, Skryba, Umagiczniacz (Mag). Znajdują się oni w większości zamieszkałych miast. Wystarczy zgłosić się do nich z określoną ilością złotych monet i wypowiedzieć zdanie ze słowami „naucz” oraz „Madrosc”. Za każde 10 złotych monet uzyskamy 1% umiejętności, aż do poziomu 33%.

Umiejętność tą można wyćwiczyć na dwa sposoby:

  • czynnie – poprzez obserwację różnych istot i ich próbę oceny,
  • biernie – podczas udanego wypowiadania słów czarów.

To, jaki sposób treningu wybierzemy, ma jednak znikome znaczenie i nie warto się tym przejmować.

Mądrość
Aby skorzystać z umiejętności użyj niebieskiego kryształu znajdującego się w menu zdolności, lub wpisz .um madrosc. Wtedy też należy wskazać istotę której chce się dokładniej przyjrzeć. Dzięki temu otrzyma się informację pozwalającą na rozszyfrowanie poziomu statystyk wskazanego celu.
Poniżej znajduje się tabelka porównawcza dotycząca komunikatów umiejętności oraz odpowiadającego im poziomu inteligencji:

Inteligencja
Komunikat Poziom
Cel jest trochę mądrzejszy od kamienia 1 – 9
Cel jest prawie głupi 10 – 19
Cel jest nie za bystry 20 – 29
Cel jest średnio inteligentny 30 – 39
Cel jest całkiem inteligentny 40 – 49
Cel jest inteligentny 50 – 59
Cel jest bardzo inteligentny 60 – 69
Cel jest nadzwyczajnie inteligentny 70 – 79
Cel wygląda jak najinteligentniejsza istota jaką kiedykolwiek widziałaś/łeś 80 – 89
Cel jest geniuszem 90 – 99
Cel jest nadludzko inteligentny, umysł, który ciężko będzie ci zrozumieć 100+

Komendy
.um Madrosc – pozwala przyjrzeć się wskazanemu celowi pod względem inteligencji i jego poziomu energii magicznej.

Uwagi
Niektóre zaklęcia wymagają określonego poziomu Mądrości np. Gate Travel wymaga 80% Mądrości aby w ogóle móc próbować je rzucić.

W razie pytań zapraszamy na nasze kanały irca, takie jak #ultima-dm, #help-dm i inne.

Wszelkie zauważone błędy tej strony prosimy zgłaszać na naszym forum.

Aktualizacja: DzikiHL