polork-full

Wygląd
Półork jest mniej więcej wzrostu człowieka, jednak zdecydowanie masywniejszy i cięższy ze względu na swoje mięśnie. Prawie zawsze, półork dziedziczy typowo orczą cechę – ostre kły, zielonkawy odcień skóry, zadarty nos, nadmierne owłosienie ciało, spiczaste uszy itp. Blizny to również nierzadki element dla tej rasy – szanują te zdobyte w walce i nie wahają się ich publicznie eksponować.

Kolor skóry
Szarawy

Włosy
Wszystkie za wyjątkiem pageboy, warkocze i krisna.

Język
Mowa ludzi lub orków.

Społeczeństwo
Ponieważ półorki wśród orków najprawdopodobniej skończyłyby jako niewolnicy i służba, dlatego oprócz pustelniczego życia nie mają innego wyboru, jak próbować przystosować się do życia wśród ludzi. Jeśli chcą tego dokonać, muszą wypaść z jak najlepszej strony – często porzucając większość orczych nawyków i wykazaniem się swoim pierwiastkiem człowieczej inteligencji. Jedni wolą trzymać się z boku i nie afiszować się zbytnio, część próbuje publicznie pokazywać dobre serce i popisywać się swoją siłą i umiejętnościami. Jeśli półorkowi uda się zyskać akceptację, to ma sporą szansę na ustatkowanie się. Ze swoją byczą siłą szybko znajdzie zajęcie, które albo wymaga brutalności, albo wytężonej pracy. Lubują się w spędzaniu czasu w karczmie, gdzie mogą oddawać się konsumpcji alkoholu, uczestniczeniu w bijatykach, przechwalaniu się swoimi możliwościami i opowiadaniu o przygodach, które ich spotkały. Znalezienie orczego potomka na wyższym stanowisku to nie lada wyzwanie – rzadko który jest na tyle bystry i ma na tyle ambicji aby dążyć do wyższych zaszczytów.

Wierzenia
Najczęściej półork przyjmuje wiarę, w której zostanie wychowany.

Historia
Pierwszy raz zaobserwowano półorki podczas Wielkiej Wojny między Daywadosem a Methestelem, gdzie stanęły po stronie Niszczyciela. Były, można by rzec „pobocznym efektem” esencji, która stworzyła orki czystej krwi. Daywados zapewne nie spodziewał się, że obie rasy będą mogły wydawać na świat wspólne potomstwo. Mimo to, szybko dostrzegł, iż jego nowa rasa ma ciekawe możliwości, dlatego zachęcał orki i półorki do gwałcenia ludzkich kobiet w celu rozmnożenia i prowadzenia eksperymentów. Na polu bitwy zasłynęły głównie ze swoich możliwości bojowych i taktyki, której brakowało zwykłym orkom. Choć nie były liczne i stanowiły zaledwie kilka małych oddziałów, walczących po stronie Daywadosa, ludzie często raczyli mówić, iż „woleliby spotkać całą hordę orków niż jednego półorka”. Ubrane w ciężkie, czarne zbroje płytowe z dobytymi mieczami i toporami budziły strach. Ostatecznie wojna zakończyła się klęską i wygnaniem Daywadosa. Gdy orki maszerowały do swoich siedzib, aby wylizać rany i wściekłość po klęsce, między półorkami doszło do podziału. Część z nich uwolniona spod wpływu Daywadosa poczuła się bardziej ludźmi niż orkami i wyruszyła szukać azylu w ludzkich osadach. Inne pozostały wierne dziedzictwu krwi i powędrowały wraz z orczymi rodzicami. Mimo to, stopniowo liczba półorków zaczęła maleć, co było zapewne konsekwencją częściowego odizolowania się orków od świata. Obecnie nie słyszy się o nich zbyt wiele – czasami zdarzy się, iż w wyniku gwałtu przyjdzie takie dziecko na świat i jego los zależny jest od szczęścia. Wśród orków są traktowane jako gorsza „podrasa” i służą jako strażnicy czy niewolnicy. Te, które zdecydowały się na ludzkie życie też nie mają łatwego początku – nieufność, szyderstwa czy nietolerancja mogą zniechęcać, lecz te, co miały dość cierpliwości mogą się poszczycić dobrą pracą, wieloma przyjaźniami, a czasami nawet obrączką ślubną. Czy to przez zaniedbanie, czy to przez niewielkie zainteresowanie, historia nie pamięta imion wielkich półorków, którzy swoimi czynami zasłynęli dla znanego świata.

Status postaci
Morderca

Aktualizacja: Conrad