Półszczuroludzie

Wygląd
Półszczuroludzie są dość zbliżone postawą do szczupłego człowieka. Twarz mają ludzką, ale pociągłą brodę, wystającą nieco w przód. Mają dłuższe przednie zęby, tak jak szczuroludzie, przez co często nieco seplenią oraz niepoprawnie wysławiają głoski takie jak „dź”, „ż”, „ź”. Ich skóra pokryta jest rzadkim owłosieniem. Często przedstawiciele tego mieszanego gatunku golą swoje ciało, aby uniknąć zainteresowania swoim wyglądem. Mają duże uszy, z których niektórzy sobie żartują. Półszczuroludzie często mają kłopot z nadmiernym poceniem się, dlatego wydzielają nieprzyjemny zapach.

Kolor skóry
Najczęstsze barwy to czarny , ale zdarzają się też osobnicy biali, brązowi, szarzy lub pokryci łatami na futrze.

Język
Mowa ludzka lub język człekoszczurów.

Społeczeństwo
Półszczuroludzie wychowani przez ich matkę – najczęściej gdzieś w pustelniach – jako że w miastach taka kobieta nie miałaby lekkiego życia. Posługują się mową ludzką nawet lepiej niż półorki. Potrafią zachowywać się wśród ludzi dość „poprawnie”, a przynajmniej na tyle, aby większość ludzi tolerujących półorki, nie robiła problemów z fizjonomii półszczuroludzi. Osobniki, które chowały się w borach, wraz z ojcami są bardziej nieokrzesane. Z zachowania przypominają innych szczuroludzi, jednak ze względu na słabszą budowę ciała, są od nich bardziej tchórzliwe. Dlatego nie widuje się ich zbyt często. W ogóle spotkać półszczuroczłeka to rzadkość.

Wierzenia
Te wychowane przez matkę wierzą w ludzkich bogów. Te dzikie nie posiadają wierzeń.

Historia
W borach często natrafić można na dziwną humanoidalną rasę szczuroludzi. Żyją pojedynczo lub w grupkach 2-3 osobowych. Często szwędają się w okolicach miast, goniąc niezbyt dobrze uzbrojonych obywateli w nadziei, że ze strachu zgubią jakieś dobre jedzenie lub wartościowy przedmiot. Szczuroludzie rozmnażają się w okresie wiosennym i letnim, wówczas to ganiają po lasach w poszukiwaniu partnerki. Niezwykle rzadko zdarza się, że samiec, który przez dłuższy czas nie możne odnaleźć samicy, a wtedy potrafi zaatakować ludzkie kobiety ! Świat słyszał o przypadkach, gdy rodziły się dziwne dzieci pół krwi szczuroludzkiej. Jednak pewna część zostaje porzucona przez matkę, a niektóre szybko przeżywają swoje nędzne życie jako błazny na dworach, licznie poniżane i znękane umierają wskutek odniesionych obić, z głodu lub zamęczane przez okrutnych możnowładców. Kiedy dziecko z krwi człekoszczurzej przeżyje pierwsze lata swojej egzystencji, najczęściej pozostaje ukryte w borach i kniejach, czerpiąc wszystko co potrzebne do życia od matki natury. W warunkach leśnych, ubrane w skóry lub biegające nago często są mylone z czystej krwi szczuroludźmi. I nic w tym dziwnego – brudne, nienaturalnie owłosione, nie rzadko zgarbione i posługujące się językiem kwików i prychnięć – w niczym nie przypominają rasy, którą można by uznać na tyle inteligentną, aby nie polować na nią jak na zwierzynę. Inaczej się ma sprawa z potomkami szczuroludzi z ludzką kobietą, które w jakiś sposób trafią na łono cywilizacji. Takie mogą zostać nawet przyjęte przez społeczeństwo. Są one istotami całkiem bystrymi i łatwo się uczą. W środowisku mieszczańskim przewrażliwione są na punkcie swojej „brzydoty”, przez co mają kompleksy. Nieczęsto wykazują się odwagą – można by rzec nawet, że to urodzeni tchórze. Ci żyjący w społecznościach miejskich bardzo chcieliby jak najwyżej awansować, aby byli postrzegani jako pełnowartościowi mieszkańcy. Dlatego też nie wdają się w awantury, a w stresowych sytuacjach wolą po prostu zniknąć. Jeśli nawet podejmują się pewnych ryzykownych akcji, to nie ze względu na jakieś nagrody, a dla akceptacji i uznania. Mają duży szacunek do przyrody – w końcu chyba wszyscy rodzili się gdzieś w borowych głuszach z dala od cywilizacji. Mieszkający w miastach zachwycają się każdą nadzwyczajnością pochodzącą od Matki Natury. Potrafią długo gapić się na jej wspaniałe twory. Mają nieco melancholijną naturę, a to przez fakt, iż przez większość swego życia mogą jedynie marzyć o pełnej akceptacji, byciu docenianym, pięknym i pożądanym. Gdyby zapomnieć na chwilę o ich wyglądzie i zapachu, można by powiedzieć, że to zwykły, „mały duchem” człowieczek, który na co dzień przeprasza, że żyje.

Ograniczenia
Kowalstwo, Magia, Nekromancja.

Status postaci
Neutralna

Aktualizacja: Conrad
07-04-2016