polwilk-full

Wygląd
Na pierwszy rzut oka przypominają ludzi. Ich oczy wyglądają na ludzkie i mają zwyczajne kolory, lecz gdy przyjrzeć się dokładnie można dostrzec, że co jakiś czas zmieniają one kolor na żółty, lśniąc nienaturalnym wilczym blaskiem. Cecha ta doskonale widoczna jest w nocy. Półwilki posiadają też nieco dłuższe niż ludzkie kły.

Kolor skóry
Podobnie jak ludzie, choc z reguły ciemniejszy.

Włosy
Kolor włosów u tej rasy jest zależny od koloru futra wilka będącego czymś na wzór zwierzęcego odpowiednika danej osoby.

Język
Posługują się mową ludzi, ale rozumieją też mowę wilków.

Społeczeństwo
Półwilki nie tworzą własnych społeczeństw. Najczęściej żyją wśród ludzi i tworzą z nimi rodziny. Potomstwo zrodzone z takiego związku również jest półwilkami, co oznacza, iż ich cechy są dziedziczne i nie ulegają zatarciu w związkach z innymi rasami.

Wierzenia
Półwilki wyznają ducha wolności – istotę zwaną Fenrir. Kolor włosów pół-wilków jest powiązany z ich wilczym odpowiednikiem. Każdy pół-wilk od momentu narodzin jest naznaczony energią ich tajemniczego ducha, a jako, że istota owa w jakiś sposób powiązana jest z wilkami, to włosy pół-wilka przybierają kolor futra tego gatunku, którego energia jest najbliższa narodzonej istocie. Rasa ta jest niesamowicie mocno związana z wilkami. Szanuje je na równi z istotami ludzkimi, co nie oznacza, że je czci. Jeśli wilk jest wobec pół-wilka agresywny, to ten będzie się bronić.

Historia
Historię pół-wilków należy zacząć od momentu narodzin światów. Kiedy Ahn bys stworzył Pierwszy Świat, stworzone zostały także niezliczone istoty i duchy go zamieszkujące. Jedną z takich istot był Fenrir – powstały z dzikiej energii, będący odbiciem nieujarzmionej energii, z której Ahn bys stworzył świat. Fenrir nie przejmował się innymi istotami. Jego domeną była wolność. I taki też był na początku Pierwszy Świat stworzony przez Praojca – dziki i nieujarzmiony. Fenrir nie wtrącał się w sprawy boskie – znajdował się w stanie letargu czy też snu, nie niepokojony przez nikogo.Gdy rozpoczął się konflikt między Daywadosem a Methestelem, a Pan Chaosu rozsiał po świecie swą esencję, Fenrir przebudził się. Patrząc na świat, który go otacza dostrzegał coraz więcej zniewolenia i wypaczeń. Nie mógł jednak otwarcie wystąpić przeciw innym stworzeniom Ahn bysa, gdyż zawsze był tylko obserwatorem, duchem samego Świata, a nie bogiem. Zrozpaczony wrócił do swej siedziby na lodowych pustkowiach. Wiele czasu spędził na rozważaniach jak przywrócić naturalny porządek i spokój. Przez ten czas obserwował dokładnie ludzi, gdyż uznał, że to oni są kluczem. Fenrir widział wielu niegodziwców oraz sprawiedliwych.Ukochane przez niego wilki, równie wolne jak on sam, były jego oczami i uszami. Jednak nawet one zostały wypaczone przez chaos i zepsucie. Niektóre z nich straciły swoją dusze i stały się drapieżnymi mordercami – worgami. Na szczęście przeciwstawiła się temu bogini księżyca Luna. Biorąc wszystkie wilki pod opiekę uchroniła je przed dalszymi zmianami. To dlatego wilki wyją do księżyca, oddając cześć swej bogini. Również Fenrir był jej niezmiernie wdzięczny.Wtedy to odnalazł pewien promyk nadziei. Otóż wśród ludzi przychodziły czasem na świat dzieci inne niż zwykle. Ich owłosienie miało barwę zbliżoną do koloru wilczego futra, a ich dusze wypełniała energia, którą Fenrir rozpoznał jako swoją własną. Ci ludzie, a raczej pół-wilki nosiły w sobie pierwotną wolność i równowagę natury. Fenrir chciał zachować chociaż cząstki tej energii istniejące w pół-wilkach. Zaczął nauczać je, aby poznały kim są oraz jakie jest ich przeznaczenie.

Ograniczenia
Likantropia.

Status postaci
Neutralna

Aktualizacja: Conrad
07-04-2016